ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ

Αυτός ο στίχος του Αγγελάκα δε θα μπορούσε παρά να αποτελέσει κίνητρο για να γράψω μετά από καιρό. Δε λέω φταίει και η τοποθεσία, πολύ. Υψάριο, Θάσου. Ανεκτίμητη η θερμοκρασία των 20 βαθμών μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού. Ανεκτίμητη και η θέα από την ψηλότερη κορυφή του νησιού. Και η γαλήνη του καταφυγίου. Σ’ ένα μπαλκόνι απομονωμένο από καυσαέριο, κόσμο, πολιτισμό, βαβούρα, γρήγορους ρυθμούς και φωνές για ό,τι, κατάφερα να απομονώσω το πλήθος των σκέψεων μου και να απολαύσω τις στιγμές ηρεμίας που μπορεί να μου προσφέρει αυτό το μέρος. Δίπλα στο πράσινο του βουνού και της καθαρότητας του ουρανού. Ο ουρανός γεμάτος φωτεινά άστρα και μακριά από οποιοδήποτε τεχνητό φως είναι ικανός να μας επιτρέψει να απολαύσουμε με γυμνό μάτι κομμάτι του Γαλαξία μας. Ανάμεσα στο πλήθος δέντρων, άγονων και γόνιμων βουνοκορφών, σημεία έκτακτης ανάγκης για ορειβάτες, παγκάκια τσιμεντένια με θέα πιάτο την θάλασσα στις δύο πιο όμορφες πλευρές του νησιού. Μία από τις πιο γλυκές εικόνες που θα μου μείνουν ...