3. Το πρόσωπο και το προσωπείο

Βλέπεις ο πλούτος ενός προσώπου
Έγκειται στις μεταμορφώσεις του
Στην αναγνώριση της λειτουργίας των χρωμάτων του
Στον σεβασμό των επιλογών του
Και στην καθημερινή μάχη
Για τα προσωπεία που επιλέγει,
Κατά περίσταση κι όπου αρμόζει
Και τα φοράει επιλεκτικά
Εκεί που επιβάλλονται.
Και επιβάλλονται

    Photo by Nassia Stouraiti

Επιβιώνει, μην θαρρείς

Ίσως να ντρέπεται, να λυπάται, και να θρηνεί
Κι έτσι δημιουργείται σύγχυση για τα όρια του προσώπου
μέσα στον πλούτο του
και του προσωπείου
μέσα στην ά-σχημη μορφή του

Και μέσα στην δυναμική αυτή χάνονται τα όρια, περιπλέκονται
Κι εν τέλει έχει νόημα να μελετηθούν κατά περίσταση;

Ξάφνου στον καθρέφτη
Μια σκιά αχνή
Μια αντανάκλαση δίχως σχήμα
Κι ένα μπέρδεμα για την εικόνα και την ουσία
Και την ουσία της εικόνας
Αν αυτή μπορεί να υπάρξει

Κι αυτή η κατά τα άλλα αδιαίρετη ολότητα
Που είναι πιο πολύπλοκη απ’ όσο φαντάζει
Και δεν φαντάζει όσο πολύπλοκη φαίνεται
Τι μπορεί να είναι;

Βλέπεις ο πλούτος ενός προσώπου
Έγκειται στα νοήματα των μεταμορφώσεων που δίνει
Και στην αντανάκλαση της λειτουργίας των χρωμάτων του
Στο λειτουργικό του συνονθύλευμα, ας πούμε

                            

We're working every dread day that is given us

Feeling like the person people meet

Really isn't us

The struggle's going to finish us

And then we smile at all our friends

 

It's hard