Ο Αριστοτέλης αναφέρει πως «τo Όλον είναι μεγαλύτερο απ΄το άθροισμα των μερών του». Πολλούς αιώνες αργότερα, μια ομάδα ψυχολόγων και φιλοσόφων αναφέρουν πως «το όλο είναι διαφορετικό απ’ το άθροισμα των μερών του». Η φράση αυτή έγινε και ο θεμέλιος λίθος της θεωρίας “Gestalt” στην ψυχολογία. [1] Για διαφορετικούς λόγους, με διαφορετικά εργαλεία, σε πολύ διαφορετικό χρονικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και με διαφορετικό βάθος η κάθε μία απ’ αυτές τις φράσεις, δίνει τροφή και γίνεται αφορμή για να ερμηνευθεί τρόπον τινά η ανθρώπινη αντίληψη και συμπεριφορά. Όμως πάμε να μιλήσουμε λίγο πιο απλά και κατανοητά για τα συναισθήματα μας. Για το ένα εκ των πολλών κομματιών αυτού που αποτελούν «εμάς».
Είμαστε ένα όλο, με πολλά μικρά γνωστά και άγνωστα κομμάτια. Το άθροισμα αυτών των κομματιών αποτελούν μία δυναμική σχέση που καλούμαστε να εξερευνήσουμε προκειμένου να αποδομήσουμε την ομορφιά της μοναδικότητας μας. Μέσα από συζητήσεις με φίλους, γονείς, αδέρφια, περαστικούς και αγνώστους, συνειδητοποιώ πως δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία σ’ ένα κομμάτι της ζωής μας, όταν αυτό είναι αρκετά έντονο για μας. Καθόλου παράλογο – για την ακρίβεια αυτό είναι πολύ λογικό. Ωστόσο, πολλές φορές αψηφώντας όλα τα υπόλοιπα κομμάτια που εξακολουθούν να συνιστούν το «όλο» μας, ξεχνάμε να δούμε την μεγάλη μας εικόνα. Και γι' αυτό τον λόγο, ήρθα εδώ για να υπενθυμίσω στον καθένα από σας που διαβάζετε αυτό το κειμενάκι, πως…
Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως η διαδικασία (επανα)δόμησης του εαυτού μας είναι μια αέναη μορφή τέχνης. Γιατί σπάει όρια. Γιατί η σχέση μας με την γνώση του εαυτού μας και του έξω κόσμου ήταν, είναι και θα είναι πάντα δυναμική. Που σημαίνει ότι θα μεταβάλλεται πάντα στο βάθος του χρόνου ανεξάρτητα απ’ τις αρχικές μας συνθήκες. Κι αυτό γιατί life happens. Εμπειρίες και βιώματα προστίθενται. Γνώσεις και απώλειες μας στιγματίζουν. Το νόημα και η ερμηνεία που θα μπορούσε να δοθεί στις εισαγωγικές φράσεις είναι πως το ένα και το όλον αλληλεπιδρούν αναπόφευκτα - και αποτελούν αναπόσπαστα μέρη ενός συστήματος δυναμικής ισορροπίας. Αυτό το «σύστημα» συνιστά την πολυπλοκότητα και τη σύνθεση της ζωής. Και κατά την γνώμη μου, εκεί είναι που εμπερικλείεται και η ομορφιά της.
[1]
Η λέξη Gestalt είναι
γερμανική και σημαίνει «σχήμα». Η βασική αρχή της Ψυχολογίας Gestalt είναι πως
ο νους δέχεται επί μέρους ερεθίσματα, αλλά τα συνθέτει με το δικό του τρόπο και
«σχηματοποιεί» ένα αποτέλεσμα που είναι κάτι πολύ περισσότερο ή κάτι
διαφορετικό από το άθροισμα των ερεθισμάτων που δέχτηκε. Πρωτοιδρυτές θεωρούνται οι Wertheimer, Köhler, και Koffka.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου